Πάλευα να κρυφτώ, κι όλο ξεγλιστρούσα και ξεγλιστρούσα τρομαγμένη, αγκυροβολημένη στο κρεβάτι μου, όλο ήλπιζα κι όλο απελπιζόμουν, σα παλιός στρατιώτης μπρος στα μέτωπα, εμπροσθοφυλακή για τους αγαπημένους μου, αυτόκλητος προστάτης για τα όνειρά μου, … More H μάχη

Αναρωτιέμαι, πόσο μακριά να’ ναι η πορεία που μέχρι σήμερα έχω διασχίσει, απ’ το παρελθόν ίσαμε εδώ ; … More Η ζωή είναι Ροή

Μεγαλώνω, σκέφτομαι, κι όσο μεγαλώνω, τα περιθώριά μου, όλο και στενεύουν, οι μέρες μ’ επισκέπτονται η μια πίσω απ’ την άλλη, τα γεγονότα παρελαύνουν δίχως σταματημό, οι λέξεις απομακρύνονται και φεύγουν, οι σιωπές κι οι αμφιβολίες ακολουθούν, καθώς, λίγο-λίγο, γίνομαι ο λανθάνων θεατής της όμορφης φθοράς μου … More Η όμορφη φθορά

Κάθομαι ψηλά, κι αγναντεύω, στο διάστημα μεταξύ των δυο ανάλαφρων φτερών μου, ν’ ανατέλλουν τα σύννεφα, ενόσω, πλάι στο χέρι μου, ο ήλιος παιχνιδιάρικα, μου γνέφει… … More Πτήσεις μεταξύ Χρόνου και Θανάτου

Ονειρεύομαι… μίλια μακριά απ’ την μέχρι πρόσφατα πατρίδα και τις έως χθες σταθερές της ζωής μου, ονειρεύομαι και κυλάω, γλιστράω απαλά στις παρυφές της κάθε μου ημέρας, απ’ το ξημέρωμα ως τη δύση, ταξιδεύοντας αδιάκοπα προς κάποια οικεία, και συνάμα, απροσπέλαστ’ άγνωστη διεύθυνση… … More Ονειρεύομαι

Είναι περίεργες οι αλήθειες των ανθρώπων. Παράξενες, γεμάτες μισόλογα, αργόσυρτες, ασυνάρτητες ελπίδες, αθέλητες ελλείψεις, ηθελημένες,  ίσως κι επιβαλλόμενες, αποσιωπήσεις… Είναι ιδιαίτερες οι αλήθειες των ανθρώπων: κοίτονται μέσα τους και συμβιώνουν, συγκατοικούν αντικρυστά και ξέπνοα, η μια δίπλα στην άλλη, διαφωνούν, κι έπειτα, διαπληκτίζονται, ανταγωνίζονται, πασχίζουν να υπερισχύσουν, καταμετρώντας, καραδοκώντας, ποια απ’ όλες, είναι άραγε γραφτό … More Oι αλήθειες των ανθρώπων