«[…] ευχή του διαβόλου, είτε κατάρα του Θεού»[1]
Αυτό που κάποτε διερωτώταν ο Μ. Καραγάτσης για τον έρωτα, το σκέφτομαι κι εγώ τις δυο – τρεις τελευταίες μέρες ορμώμενος από μιαν άλλη αφετηρία: την παράσταση «Η Μεγάλη Χίμαιρα», η οποία με σημάδεψε βαθειά. Πρόκειται για ένα έργο που ανεβαίνει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στο Θέατρο «Πορεία» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου.
Το χρονικό…
Σε αντίθεση με κάθε άλλη Τετάρτη, αυτή της 10ης Μαΐου είχε κάτι διαφορετικό. Ακόμη και η δουλειά στο γραφείο φαινόταν να ‘χει (άλλη) ομορφιά! Ήταν η ανυπομονησία για το ότι θα παρακολουθούσα μια παράσταση που τα τελευταία χρόνια την κυνηγούσα κι όλο μου ξέφευγε, είτε γιατί γινόταν συνεχώς sold out, είτε γιατί τα προγράμματά μας δεν ταίριαζαν! Τελικά πείσμωσα και αποφάσισα να την διεκδικήσω. Κατά τις 4 μ.μ. κατηφόρισα από την Ομόνοια προς την Πλατεία Βικτωρίας όπου βρίσκεται το θέατρο.
Λίγο μετά τις 5 μ.μ. η παράσταση αρχίζει με επιβλητικές βιντεοπροβολές που σε βάζουν κατευθείαν στο νόημα. Από την αρχή ακόμα υποψιάζεσαι το τι θα ακολουθήσει! Σε κάποιο λιμάνι της Γαλλίας, λοιπόν, αρχίζουν όλα, με έναν αληθινό έρωτα να γεννιέται μπροστά στη «Χίμαιρα», το πλοίο που έμελλε να φέρει την γαλλίδα Μαρίνα Μπαρέ (Αλ. Αϊδίνη) στο νησί της Σύρου με καπετάνιο τον μέλλοντα σύζυγο της και εφοπλιστή Γιάννη (Μ. Μουμούρης). Εκεί η πρωταγωνίστρια ζει, κάτω από τον βαρύ, αποδοκιμαστικό ίσκιο της πεθεράς της (Σ. Σμυρναίου), η οποία της θέτει πολλά εμπόδια πάνω στις ηθελημένες της προσπάθειες για εξελληνισμό. Καθώς η Μαρίνα -από μεγάλη αγάπη- συνδέει την τύχη της με τα βαπόρια του άνδρα της, κάθε ψυχική της αναταραχή έχει περίεργες συνέπειες πάνω στη ζωή τους. Εκεί κάνει αισθητή την παρουσία του και ο Μηνάς (Δ. Μοθωναίος), ο οποίος φέρνει ακόμα μεγαλύτερες φουρτούνες στο ήδη ταραγμένο πέλαγος της οικογένειας. Όταν δε έρχεται η οικονομική καταστροφή της κάποτε επιφανούς οικογένειας, η ψυχική φθορά της Μαρίνας επιτείνεται ακόμη περισσότερο, αφού αναγκάζεται να αποχωριστεί τον αγαπημένο της σύζυγο έτι μια φορά. Και τότε είναι που όλα μπαίνουν στο φαύλο κύκλο του έρωτα και του θανάτου.
Εκεί πλέον, εν αγνοία τους, μπαίνει στη ζωή των πρωταγωνιστών μια άλλη χίμαιρα, αυτή του απραγματοποίητου. Του απραγματοποίητου έρωτα; Της απραγματοποίητης αγάπης; Ή τελικά του πραγματοποιημένου πάθους που γεννά την μυθική «Χίμαιρα», το τέρας, δηλαδή, που δημιουργήθηκε από το συνδυασμό ετερόκλητων στοιχείων, για να βρει την δική της ταύτιση μαζί τους;
Ένα έργο που «γεμίζει» κι «αδειάζει» τους θεατές του. Τους τα δίνει όλα και την άλλη στιγμή τους τα παίρνει πίσω.
«Μην κυνηγάς χίμαιρες», λένε, ή κυνήγα τες και ζήσε μαζί τους, θα πω εγώ. Όπως και να ‘χει, όπως κι ο ίδιος ο Καραγάτσης έγραψε κάποτε: «Ο νόμος της ζωής διδάσκει πως ο έρωτας είτε είναι ευχή του Διαβόλου, είτε κατάρα του Θεού».
Για λίγες ακόμη παραστάσεις!! Τρεχάτε χωριανοί! Εγώ, προς ενημέρωσή σας, θα πάω ξανά αύριο. Τόσο μου άρεσε που δεν έχασα την ευκαιρία…. «Μέτρον άριστον» μόνο σε blog! 😉
[1] Μ. Καραγάτσης “Ο κίτρινος φάκελος”
Πληροφορίες για το θέατρο
- Τρικόρφων 3-5, Αθήνα 10433, Πλατεία Βικτωρίας
- Ημέρες παραστάσεων (μέχρι 11 Ιουνίου):
- Πέμπτη στις 20:30
- Παρασκευή & Σάββατο στις 17:00
- Κυριακή στις 16:00
Δημήτρης Μακρής
Metron Ariston 