Ελληνικά Talent Shows και Rock. Έτυχε ή Πέτυχε;

Τα σέβη μου αγαπητοί φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι, αναγνώστες του Metron Ariston. Ενημερώθηκα για την επαναλειτουργία του Metron Ariston και την επιθυμία των αρχισυντακτών να γράφω κι εγώ, μεταξύ άλλων, άρθρα για το τι γίνεται γύρω μας και αμέσως ένιωσα μια δικαίωση. Σαν σωστός νεοέλληνας θα γράφω κι εγώ τη γκρίνια μου, θα την ανεβάζω κάπου και θα νιώθω σημαντικός. ΝΑΙ ΡΕ ΦΙΛΕ!

Το λοιπόν. Από μένα θα διαβάζετε απόψεις περί μουσικών θεμάτων. Ενίοτε και πολιτικών, αλλά στα πολιτικά η είσοδος θα επιτρέπεται μόνο σε ενήλικες γιατί το μπινελίκι θα πηγαίνει σύννεφο.

Στο θέμα μας! Πρώτο άρθρο για το 2017. Dean O’Selly speaking. And the Winner is………..

TALENT SHOWS!!!!

Έχω προσέξει τα τελευταία χρόνια πως στα Talent Shows το Rock αποκτάει το δικό του μερίδιο αναγνώρισης. Και γουστάρω! Είχα μια συζήτηση τις προάλλες με φιλικό μου πρόσωπο το οποίο μου τόνιζε την απέχθειά του για τέτοιες εκπομπές. Κι αφού του έδειξα κάποιους παίχτες που έχουν περάσει κατά καιρούς ή συμμετέχουν αυτό το διάστημα σε κάποιο Talent Show, η απάντησή του ήταν «Μα καλά! Αφού αυτός έχει φωνάρα, γιατί πήγε εκεί;».

Μόνο εμένα μου ακούγεται παντελώς ηλίθιο αυτό; Δηλαδή στην τηλεόραση πρέπει να πηγαίνουν μόνο ομορφόπαιδα και ωραίες λαϊκές φωνές; Χρόνια τώρα ακούω πως η τηλεόραση δεν προβάλει Rock και δεν στηρίζει το Rock και πάει λέγοντας. Και ξαφνικά αρχίζουν να προβάλλονται άτομα με μούσια, με μακριά μαλλιά, με Tattoos, με γρέζια, με βαρβάτες φωνάρες να τραγουδάνε Bon Jovi, Metallica, Deep Purple, Aerosmith και γουστάρω τον πάτο μου!!! Δεν ξέρω πώς αυτό μπορεί να είναι αρνητικό σε οποιοδήποτε επίπεδο. Ίσα ίσα. Ο κόσμος εξοικειώνεται με την Rock μουσική, την βάζει στο σπίτι του, στην καθημερινότητα του. Δεν είναι λίγες οι πιθανότητες να γουστάρει έναν παίχτη τόσο πολύ που να τον ακολουθήσει και στην μετέπειτα πορεία του. Να πηγαίνει σε Lives, να αγοράζει μουσική. Rock μουσική. Ξέρετε, αυτή για την οποία μας έχει φάει το παράπονο ότι δεν της δίνουν σημασία.

Και για να πω τη μαύρη αλήθεια μου, έχω ακούσει πολύ ωραίες φωνές. Ανεξαρτήτου είδους. Και πολύ καλά κάνουν και πάνε να διεκδικήσουν την αναγνώριση που αξίζουν. Θα μου πείτε «όλοι γίναν τραγουδιστές και τους κρίνει ο κάθε τσαρλατάνος και μπλα μπλα μπλα». Ναι, αλλά τίποτα δεν ξεκινάει, ούτε τελειώνει εκεί. Όσοι αξίζουν και ΑΓΑΠΆΝΕ αυτό που κάνουν δεν περιμένουν να γίνουν διάσημοι σε μια νύχτα. Μοχθούν συνέχεια. Τραγουδάνε παντού, από καφετέριες μέχρι στάδια. Όπου κάτσει. Και όχι, δεν το γυρνάνε όλοι στο σκυλάδικο. Μερικοί μένουν «πιστοί» Rockαδες. Και καλώς ή κακώς, αυτά τα Shows τους δίνουν τη δυνατότητα να διαφημίσουν τη δουλειά τους. Πού είναι το κακό; Δηλαδή εάν εσείς ανοίγατε μια επιχείρηση και σας έδιναν τη δυνατότητα να την προβάλετε στο γυαλί ΕΣΤΩ για 5 λεπτά, δεν θα δεχόσασταν; Τέλος πάντων, για να μην κουράζω και πολύ, τα Talent Shows έχουν τη θετική τους πλευρά. Εγώ προσωπικά εκτίμησα φωνές παιδιών που πήγαν στο παρελθόν αλλά και παιδιών που συμμετέχουν τώρα. Και λέω να σας αφήσω με δικά τους τραγούδια. Έτσι για να υπάρξει κάτι θετικό απ’όλο αυτό. Τα λέμε στο επόμενο. Μέχρι τότε, Rock The Fuck On!