Και το κλασικό ερώτημα που εγείρεται, είναι γιατί; Γιατί δηλαδή να μην υπάρχει η ιδέα του συνολικού συμφέροντος στην Ελλάδα και όχι..
του ατομικού, γιατί ο μισός πληθυσμός να πεινά και ο υπόλοιπος να την περνά στα γυμναστήρια( όπως έλεγε και ένας καθηγητής μου).Ούτε μια προσπάθεια δεν γίνεται από κανέναν για μια ένδειξη αλληλεγγύης από αυτούς που έχουν δυνατότητα οικονομική να βοηθήσουν. Και φυσικά όταν αρχίζουν οι γιορτές όλοι μαζί θυμούνται να προσφέρουν από κάτι. Λες και τα παιδιά πεινούν μόνο δυο φορές τον χρόνο. Και ο κοσμάκης μονός του ψάχνει να βρει τρόπους επιβίωσης . Όπως πρόσφατα το «κίνημα της πατάτας» με πρωτοβουλία κάποιων παραγωγών προσπάθησαν να προσφέρουν αγαθά στον κόσμο σε τιμές ανθρώπινες που να τις αντέχει. Αλλά για άλλη μια φορά τι έγινε; Το χαρακτήρισαν ως απαράδεκτο και ως παράνομο. Γιατί άραγε..; Για τα συμφέροντα, μιας και οι μεσάζοντες ήξεραν ότι αν εξαπλωνόταν όλο αυτό θα έχαναν χρήματα.
Ανοχή ανοχή και ανοχή. Η μήπως όχι; Το θέμα είναι ότι υπάρχει ανοχή από άποψη ή από έλλειψη κριτικής σκέψης…; Η απάντηση δίνετε με ερώτηση…. Πως είναι σωστή μια άποψη που παίρνει από τον λαό κάτι που τον συμφέρει και με ύπουλα μέσα τον χαλιναγωγεί; Πως είναι άποψη όταν δίνετε σε κάποιους Έλληνες ευκαιρία να μπορούν να έχουν τα βασικά ειδή σε τιμές που να τις αντέχουν και οι δήθεν μεγάλοι και τρανοί επαναστατούν με τον τρόπο τους και περνούν αυτό που θέλουν. Πρόσφατα αρκετά άρθρα του μπλοκ μας αναφέρθηκαν σε αυτό το θέμα τις κριτικής σκέψης πολύ εύστοχα. Με έβαλαν σε σκέψεις και αναρωτήθηκα τι πάει στραβά. Τα δεινά καταβάλουν μια κοινωνία και αυτή δεν αντιδρά. Και από προσωπική άποψη ( που σίγουρα δεν την έχω μόνο εγώ) η κοινωνία αυτή δεν είναι ότι δεν αντιδρά από ανοχή, αλλά από έλλειψη σωστής άποψης.
Metron Ariston 